وجین و سله شکنی - وجین و سله شکنی قبل از گسترش محصول

دان و جوجه ایران

عملیات کاشت : 1 -آماده کردن زمین : زمینی که در آن کشت ذرت انجام می‌شود در پائیز سال قبل آن شخمی به عمق 15 الی 20 cm و گاهی بیشتر می‌زنند که باعث می‌شود باعث خاک نرم و بقایای محصول قبلی و علفهای هرز به عمق خاک برده می‌شوند در ضمن پذیرش بارندگی زمین ذخیره رطوبت بالا می‌رود در بهار بعد از سبز شدن علفهای هرز با یک دیسک آنها را به عمق خاک برده و بعد از آن زمین را تسطیح کرده و بدین صورت زمین آماده کشت می‌شود ( 1-شخم در پائیز 2-شخم در بهار 3-دیسک 4-لودر 2-طرق مختلف کاشت : بسته به عوامل مختلف چون 1-نوع تهیه بستر بذر 2-تأمین رطوبت 3-رقابت با علفهای هرز و پیشگیری از آسیب سرمای بهاره کاشت ذرت متفاوت است.

3-از نظر رقابت با علفهای هرز و عوامل نامساعد مثل هوای سرد : برای جلوگیری از آسیب عوامل مذکور در بعضی از نقاط جهان مثل کره شمالی معمولاً ذرت را به صورت نشاکاری کشت می‌کنند بدین ترتیب که ابتدا بذر در گلخانه کشت نموده ( زودتر از زمان کشت در مزرعه ) و به محقق حصول شرایط محیطی مناسب آنرا به زمین اصل منتقل می‌کنند در این روش اگر چه عملکرد بیشتر خواهد بود ولی هزینه‌ها افزایش می‌یابد ج - زمان کاشت : به عواملی چون درجه حرارت محیط و خاک بستگی داشته و در نواحی مختلف فرق می‌کند و در زمان صورت می‌گیرد که دمای بهاره کاملاً از بین رفته باشد. عملیات برداشت : الف : زمان برداشت اگر ذرت به منظور برداشت دانه کشت شود باید برداشت زمانی صورت گیرد که گیاه از نظر فیزیولوژی و زراعت کاملاً رسیده باشد تعیین زمان برداشت از نظر زراعی –a نوع رقم : در مناطقی که فصل رویش کوتاه بوده و در سرما و بارانهای زودرس پائیز عمل برداشت را با دشواری روبرو می‌کند باید از ارقام زودرس استفاده کرد تا برداشت زودتر انجام شود –b مقدار کود : در زمینهایی که کود شیمیایی مخصوصاً کودهای ازته زیاد مصرف شوند رشد رویش گیاه افزایش یافته و دانه‌ها دیرتر می‌رسند لذا برداشتشان دیرتر انجام می‌گیرد.

مراحل مختلف آماده سازی زمین کشاورزی

به عنوان بارزترین مثال استفاده از اراضی شیبدار دامنه های کوههای اطراف سد سپیدرود شهرستان لوشان و رودبار برای کاشت زیتون را می توان نام برد لذا استفاده از اراضی شیبدار تا زمانیکه زمین مسطح در یک منطقه با شرایط آب و هوایی مشخص وجود دارد توجیه اقتصادی ندارد زیرا کشت و کار در سطح شیبدار هزینه های بیشتری نیاز دارد. تسطیح عبارت است از صاف و هموار کردن زمین به منظور بهتر شدن وضع آبیاری و سایر عملیات کاشت و داشت اگر زمین مورد نظر مسطح و هموار نباشد، آب نمی تواند به طور یکنواخت و مرتب به تمام درختان برسد و خاک درختانی که در قسمت های بلندی زمین کاشته می شوند، شسته شده و ریشۀ این درختان در مجاورت هوا قرار گرفته و خشک می شوند.

برای سرپا نگه داشتن گیاهان پابلند ، پرشاخ و برگ و کم استقامت نظیر لوبیای پابلند و نخودفرنگی و بوته های گل در گلدان و همچنین در خزانه ی نهال های پیوندی برای حفاظت پیوندک سبزشده، و درختان تازه کاشته شده از خطرات وزش باد شدید آن ها را با ریسمان به قطعه چوب یا فلزی که در کنار گیاه در خاک فرو می کنند می بندند. پس در نقاطی که احتمال بروز سرمای دیررس بهاره وجود دارد باید کوشش نمود تا جایی که امکان دارد باغ های میوه در زمین های شیب دار احداث گردند که دلیل این امر سنگین تر بودن هوای سرد نسبت به هوای گرم است که بر روی سطوح شیب دار می لغزد و در نقاط گود و کف ها جمع می گردد و به گیاهان موجود در آنجا آسیب می رساند.

۱ – دیسک زدن و خردکردن بقایای گیاه قبلی در زمین ۲ – شخم زدن و خرد کردن خاک ۳ – پشته سازی و شکل دهی خاک ۴ – دیسک زدن یا کولتیواتور زنی ۵ – استفاده از هرس دندانه ای ۶ – استفاده از هرس های بشقابی یا دندانه ای پس از عملیات کاشت ۷ – وجین و سله شکنی. برای گونیا کردن خطوط کاشت مطابق با شکل از یک گوشۀ زمین شروع می کنیم به عنوان مثال از ضلع شمال غربی اگر ابعاد کاشت درخت ما مثالا ۳*۳ باشد حدود ۱/۵ متر از انتهای باغ فاصله گرفته و اولین نقطه ، نقطه الف را با استفاده از یک میخ چوبی علامت گذاری و نصب می کنیم. بارش تگرگ ، سرمای بی موقع ، سله بستن ، نبودِ رطوبت کافی ، تنظیم نبودن بذرکار ، ضعفِ قوه نامیه بذور ، آفات و عوامل بیماری زا ، از جمله عواملی هستند که باعث سبز نشدن بذرها در قسمتهایی از مزرعه می شوند در نتیجه کشت کاملاً یکنواخت و یکدست نیست.

منبع